Op de Wageningse universiteitscampus – waar voornamelijk faculteits- en onderzoeksgebouwen staan – wonen sinds afgelopen najaar 440 studenten. Zij hebben hun intrek genomen in een door SVP ontworpen wooncomplex in de zuidwestelijke hoek van het campusterrein. De buitenruimte van het U-vormige gebouw heeft twee gezichten. Aan de binnenzijde ligt een glooiende tuin, vooral bedoeld voor activiteiten van de bewoners. Aan deze kant liggen ook een halfverdiepte parkeerplaats en een fietsenstalling. Aan het openbare plein aan de westkant zijn in de plint winkels gevestigd, zoals een Albert Heijn to go. De strakke vormgeving van dit ‘plaza’ bestaat uit lange banen van klinkerbestrating, afgewisseld met smalle grasstroken. Speciale aandacht was er voor het kleurgebruik. De aardse kleuren sluiten aan op het groene profiel van de Wageningse universiteit, het gebruik van wit en frisgroen zorgt voor een jeugdig accent.

Foto's Sjaak Henselmans

Impressie A2 Studio

Er wordt al jaren over gesproken, maar binnenkort gaat eindelijk de bouw van het Zuidasdok van start. Het project betreft de ondertunneling van de Amsterdamse ringweg A10 ter hoogte van het kantorendistrict Zuidas. Door het ondergronds brengen van het autoverkeer – er worden twee tunnels gegraven – nemen de geluid- en milieuhinder af. Bovengronds ontstaat ruimte voor de ontwikkeling van een gemengde stadswijk. Station Zuid krijgt tegelijkertijd een metamorfose. Het treinstation moet uitgroeien tot een moderne terminal waar meerdere vervoerswijzen samenkomen. Zuidasdok wordt gerealiseerd door bouwcombinatie ZuidPlus, dat in januari de opdracht werd gegund. De opdracht heeft een waarde van 990 miljoen euro, waarmee Zuidasdok een van grootste infrastructuurprojecten van het land is. Verkeershinder is tot 2028 gegarandeerd.

Door de opkomst van computerprogramma’s is de schetstekening op de achtergrond geraakt. Toch is de schets voor de meeste architecten, stedenbouwkundigen en landschapsarchitecten nog altijd een belangrijk middel om gedachten, ideeën en associaties te laten rijpen. De laatste tijd staat het ontwerpinstrument opnieuw in de belangstelling. Hoogleraar Frits Palmboom van de Van Eesteren-leerstoel aan de TU Delft vestigde in zijn inaugurele rede de aandacht op het belang van de handtekening. Er verschijnen Moleskine-boekjes met ontwerpschetsen van architecten, en landschapsarchitect Noël van Dooren promoveert aanstaande vrijdag aan de Universiteit van Amsterdam op de representatie van het aspect ‘tijd’ in ontwerptekeningen.

De tentoonstelling Schetsen biedt een inkijkje in het oeuvre van prominente vakgenoten. In de expositie zijn reistekeningen, conceptschetsen en presentaties te zien van onder anderen Adriaan Geuze, Stefan Gall, Marlies Rohmer en de onlangs overleden Gunnar Daan. Hieronder vast een voorproefje met tekeningen van Herman Hertzberger, Frits Palmboom, Paul Achterberg, Liesbeth van der Pol en Kees Christiaanse. In de tentoonstelling is ook aandacht voor de tekenkunsten van studenten. Wij hebben in ons reeksje in ieder geval het schetswerk opgenomen van landschapsarchitectuurstudent Sanjana Ahmed en architectuurstudent Carlijn Kingma.

De tentoonstelling is te zien op de TU Delft van 30 maart tot en met 13 april Samenstelling: Loes Verhaart, Fridjof van den Berg en Francisca Benthem.

Nergens is Den Haag meer zichzelf dan aan zee. Over het strand rollende golven laten grillige patronen achter van schelpen, kwallen en zeewier – en aan de andere kant van de duintoppen doen de mensen hetzelfde. Ze hebben er een stad gebouwd tegen de duinen op, met wijken als door golven op elkaar gedrukt, ogenschijnlijk zonder plan. Een stad die zich uitstrekt langs de kustlijn, met parallel daaraan lange, rechte wegen die uit het niets komen en in het niets eindigen. Waar van boven alles in beweging lijkt, en je telkens als je denkt een patroon te ontwaren aan het wankelen wordt gebracht. Een stad waar ze spreken over tweedelingen als zand en veen, Hagenaars en Hagenezen, en waar de Laan van Meerdervoort wordt beschouwd als een scherprechter – als om te verhullen dat er van de stad niets deugt en hij heus wel terug te brengen is tot iets begrijpelijks, een dichotomie die alle misverstanden oplost.

‘Zolang nog niet iedere vorm zijn stad gevonden heeft, zullen er nieuwe steden blijven ontstaan’, schreef Calvino in ‘De onzichtbare steden’, maar is Den Haag eigenlijk wel door een vorm gevonden? Maarten Schmitt, de voormalige stadsstedenbouwer, vond van wel. Hij zag in Den Haag het laatste, onvoltooide werk van Mondriaan: de Victory Boogie Woogie. Een stad die geen eenheid is door zijn balans, maar door de verhouding tussen zijn bewegingen, zei hij. Deze stad, hij danst.

Nog geen abonnee, maar wel benieuwd naar de volgende editie?

Kijk hier voor onze abonnementen en aanbiedingen.

Mocht u als Blauwe Kamerabonnee het e-zine niet in uw e-mail ontvangen
dan beschikken wij mogelijk niet over uw juiste e-mailadres.
U kunt uw e-mailadres hier doorgeven.